باز باران ، بی طراوت ، کو ترانه !؟

سوگواریست ، رنگ غصه ، خیسی غم

می خورد بر بام خانه ، طعم ماتم

یاد می آرم که غصه ، قصه را می کرد کابوس

بوسه می زد بر دو چشمم گریه با لبهای خیسش . . .

باز باران آمد

از هوا یا ز دو چشم خیسم؟

نیک بنگر!

چه تفاوت دارد . . .

همواره تنهاییم ، در جمع یاران هم

در یک کویر خشک ، در زیر باران هم . . .

چه سنگین گذشت عصر بارانی ام

گویی نوازش نمی کرد ، باران صورتم را

گریه ام ، فریادم ، تنها سکوتی بود

تا حرفهایم

در بستری از بغض بخوابند . . .

زمانی شعر می گفتم برای غربت باران

ولی حالا خودم تنهاترم

تنهاتر از باران . . .

خیلی قشنگ بودن فاطمه جان ...ممنون

لایک

قشنگ بود

هنو نیومده تایپیک گذاشتی!!!

خخخ

مرسی

قشنگ بودن!!!