«احساس مي‌كنم

كه خيلي بي‌كس هستم»، « همه از من متنفرند» من حتي خودم هم از خودم متنفرم

. چگونه مي‌توانم از اين چاه نكبت خلاص شوم» «نمي‌توانم درس بخوانم» « من

هيچ دوستي ندارم» آيا اين جملات آشناست؟ آيا نظير چنين جملاتي را از زبان

نوجوان خود شنيده‌ايد؟ افسردگي در بين نوجوانان بيشتر از آنچه قبلاً فكر

مي‌كردند، رايج است. نوجواني كه بنظر گوشه‌گير و تنها مي‌رسد، در بيشتر

موارد درگير يك دوره حل مسئله است. در حاليكه براي برخي ديگر يك مشكل جدي

تر است كه حتي در مواردي مي‌تواند منجر به خودكشي شود. نوجوانان افسرده

احساس غمگيني مي‌كنند و ممكن است اين حالت را بعنوان احساس بي‌كسي استنباط

نمايند.

چند نكته مهم

• در

  اجراي انضباط از تقويت مثبت استفاده كنيد. شرمساري و تنبيه در برقراري

  انضباط ممكن است باعث بروز احساس بي‌ارزشي و عدم كفايت در اداره امور زندگي

  در نوجوان گردد.

• از

  ابراز حمايت بيش از حد و راهنمايي بي حد به نوجوان احتراز كنيد. حمايت بيش

  از حد امكان هر گونه بروز اشتباهي را از نوجوان مي‌‌ گيرد. هدايت و

  راهنمايي بيش از حد در زمينه آنچه كه بايد و آنچه كه نبايد توسط والدين

  باعث مي‌شود كه نوجوان فكر كند آنها به او اعتماد ندارند.

• انتظار پذيرش مطلق از طرف نوجوان خود نداشته باشيد.

• از نوجوان خود انتظار تكميل و برآوردن آرزوها و اهداف ناكام خود را نداشته باشيد.

• مجدداً ذكر مي‌گردد كه گاهگاهي احساس ناخشنودي در بين نوجوانان شايع است.

 علائم افسردگي نوجوانان

درصورتي

كه متوجه شديد حداقل 3 مورد يا بيشتر از موارد ذيل بمدت دوهفته يا بيشتر

ادامه دارد احتمال ابتلا به افسردگي نوجواني وجود دارد:

• گريه كردن، غمگيني يا بداخلاقي

•  گوشه گيري (احتراز از دوستان، فعاليتها و وقايع اجتماعي)

•  مشكلات خواب

•  مشكلات تغذيه

•  افت عملكرد مدرسه اي

•  فعاليت زيادي يا فقدان فعاليت انرژي

• احساس گناه يا خودكم بيني

• خستگي بيش از حد و دائمي

• اشتغال ذهني بيش از حد در مورد مرگ، مردن يا آرزوي مرگ

اگر نوجواني كه مبتلا به افسردگي است كمكي دريافت نكند ممكن است بعنوان يك راه فرار از اين موقعيت، اقدام به خودكشي نمايد.

چهارنشانه‌اي كه احتمال اقدام به خودكشي را مشخص مي‌كند عبارتند از :

1- تهديد يا صحبت كردن در مورد كشتن خود

2- ابراز آمادگي براي مرگ مثل بخشيدن مايملك خود، وصيت‌نامه، نامه‌هاي وداع، يا خداحافظي كردن)

3- بنحويي صحبت كردن كه انگار هيچ اميدي به آينده ندارد.

4- احساس بيكسي و نااميدي نسبت به خود يا سايرين

نوجواناني

كه هر كدام از اين علائم را نشان دهند بايستي حتماً به روانپزشك ارجاع

شوند و كمك تخصصي ويژه دريافت كنند. اگر احساس مي‌كنيد كه نوجوان شما ممكن

است از افسردگي رنج ببرد پيشنهاد مي‌شود كه نسبت به ارجاع او به يك متخصص

باتجربه بهداشت روان و انجام ارزيابي دقيق اقدام نماييد.

كمكهايي كه شما مي‌توانيد بكنيد:

• داوطلب

  گوش دادن به صحبتهاي آنان باشيد. زماني را واقعاً صرف نوجوان خود كنيد.

  احساس نكنيد كه هميشه بايد توان پاسخگويي به سئوالات آنها را داشته باشيد .

  فقط گوش كنيد.

• مسئله

  مطرح شده توسط آنها را كاملاً جدي بدانيد. آن مسئله ممكن است براي شما مهم

  نباشد ولي براي آنها اهميت دارد. به نوجوان خود نشان دهيد كه مورد توجه

  شماست و سعي در درك او داريد.

• نوجوان

  خود را تنها نگذاريد. بيان اين جمله كمكي به نوجوان نمي‌كند: «چيزي نشده،

  سرت را بالا بگير، فردا حتماً روز بهتري خواهد بود، مسئله‌اي كه بوجود آمده

  براي او كاملاً جدي و واقعي است.

• نوجوان

  را تشويق كنيد كه با ساير بزرگسالان نيز همانند شما صحبت كند. به او

  پيشنهاد كنيد كه به آنها بعنوان يك دوست بزرگسال اعتماد كند. (اين افراد

  مورد اعتماد والدين باشند)

• سعي

  كنيد نشان دهيد كه آنها برايتان اهميت دارند. آنها ممكن است از شما دوري

  كنند. در كنار آنها بمانيد. سعي كنيد شرايطي را فراهم كنيد كه با شما كاري

  را بطور مشترك انجام دهند. به آنان تأكيد نكنيد كه بايستي شاد باشند. با

  آنها و احوالشان كنار بياييد.

• به

  موقع به آنها پيشنهاد كمك كنيد. دريافت كمك به موقع مانع از فرورفتن

  نوجوان در افسردگي عميق تر مي‌شود و پيشگيري از بروز اختلال مي‌گردد.

• سعي

  كنيد تا علت اندوه نوجوان را دريابيد . منشاء غم كجاست؟ با درك منشاء بروز

  غم نوجوان بهترين وسيله براي آزادساختن خود از اثرات آنرا در اختيار دارد.

•  انتظار

  طرد داشته باشيد. اگر سعي در ارتباط يا حمايت از نوجوان افسرده‌اي را

  داريد تعجب نكنيد كه گاهي پاسخهاي منفي و يا رفتار تحريك پذيري نشان دهند.

  اين وضعيت را شخصي و خصوصي تعبير نكنيد. يك اصل مهم صبوري و تحمل است.

بخاطر

داشته باشيد كه شما نمي‌توانيد مسئول اعمال شخص ديگري كه تحت فشار رواني

يا افسردگي يا افكار خودكشي است باشيد. آنچه كه شما مي‌توانيد انجام دهيد

ايفاي نقش بعنوان يك دوست مسئول علاقمند در كنار نوجوان به هنگام موقعيتهاي

سخت مي‌باشد. در اين برهمه زماني مي‌توانيد به نگراني‌هاي آنها گوش كنيد،

از آنها حمايت كنيد و براي دريافت كمك‌هاي تخصصي آنها را راهنمايي و ارجاع

دهيد.