طوطی های متعددی را دید و قیمت جوان ترین و زیباترین شان را پرسید.

فروشنده گفت: \"-این طوطی؟ سه چهار میلیون! ... و

دلیل آورد: - \"این طوطی شعر نو میگه، تموم شعرای شاملو، اخوان، نیما و فروغ رو از حفظه!\"

مشتری به دنبال طوطی ارزان تر، یکی پیدا کرد که پیر بود اما هنوز آب و رنگی داشت،

رو به فروشنده گفت: \"- پس این را می خرم که پیر است و نباید گران باشد\"

- این؟!... فکرش رو نکن، قیمت این بالای شش هفت میلیونه...

چون تمام اشعار حافظ و سعدی و خواجوی کرمانی رو از حفظه مرد نا امید نشد و

طوطی دیگری پیدا کرد که حسابی زهوار در رفته بود،

گفت: \"- این که مردنی است و حتماً ارزان... \"

- این؟!... فکرش رو نکن، قیمت اش بالای پونزده شونزده میلیونه...

چون اشعار سوزنی سمرقندی و انوری و مولوی رو حفظه...

مرد که نمی خواست دست خالی برگردد به طوطی دیگری اشاره می کند که

بال و پر ریخته بر کف قفس بی حرکت افتاده و لنگ هایش هوا بود....

انگار نفس هم نمی کشید.

\"- این یکی را می خرم که پیداست مرده، حرف که نمی زند،

حتماً هیچ هنری هم ندارد و باید خیلی ارزان باشد...\"

- این یکی؟!... اصلاً فکرش رو نکن! قیمت این بالای شصت هفتاد میلیونه!

\"- آخه چرا؟ مگه اینم شعر می خونه؟\"

\"- نه...! شعر نمی خونه،

حتی ندیدم تا امروز حرف بزنه،

اصلا هیچ کاری نمی کنه...

اما این سه تا طوطی دیگه بهش میگن استاد!